200 m od kościoła, przy drodze wojewódzkiej 886 Rzeszów - Sanok, koło budynku Szkoły Podstawowej w Bliznem, znajduje się drewniany budynek dawnego Szpitala ubogich. Podobnie jak wszystkie pozostałe obiekty zespołu plebańskiego szpital ubogich również został wzniesiony z drewna, w konstrukcji zrębowej, na podmurówce z dzikiego kamienia.
Pierwsza wzmianka na temat tego szpitala ubogich pochodzi z 1605 roku, kiedy to z gruntów plebańskich wydzielono działkę przeznaczoną dla ubogich. Zachowany do dzisiaj budynek pochodzi z I połowy XIX stulecia i jest już trzecią z kolei budowlą wzniesioną na tym samym miejscu. Swą pierwotną funkcję szpital pełnił jeszcze w okresie międzywojennym. Przez pewien okres czasu budynek szpitala był siedzibą blizneńskiego sołtysa, a później mieszkał w nim kościelny. Na początku lat 60-tych XX wieku postanowiono umieścić w nim punkt katechetyczny. W związku z nowym przeznaczeniem przeprowadzono kompleksowy remont całej budowli, dostosowaniem pomieszczeń dla celów dydaktycznych. Znacznie zmieniła się bryła budynku, głównie na skutek zniesienia potężnego, czterospadowego dachu krytego strzechą, który zastąpiono dachem niższym, dwuspadowym, krytym dachówką ceramiczną. Równocześnie podwyższono ściany szpitala o wysokość jednej belki, częściowo zmieniono układ wnętrza (wykonano nowe stropy, podłogi, stolarkę okienną i drzwiową), a wreszcie wymieniono wszystkie instalacje. W takiej formie szpital ubogich przetrwał do chwili obecnej. Po przeniesieniu nauki religii do szkoły, budynek dawnego szpitala ubogich przejął funkcję domu parafialnego. Mimo silnego przekształcenia blizneński szpital ubogich należy do nielicznych dziś zachowanych wiejskich budynków szpitalnych na obszarze południowo-wschodniej Polski, stanowiąc cenną pamiątkę dziejów wsi.
Obecnie jest to miejsce wykonywania usług Garncarskich i tworzenia wyrobów (ozdób i pamiątek) ceramicznych.
Na podstawie książki
Mariusza Czuby
"Blizne klejnot Pogórza"