Powstanie i rozwój wsi Blizne w średniowieczu wiązały się z prowadzoną w okolicach Sanoka w drugiej połowie XIV wieku akcją osadniczą. Sprzyjały jej korzystne warunki naturalne dużej doliny, w której płynie rzeka Stobnica i szlak kupiecki prowadzący z Węgier przez Sanok w kierunku Rzeszowa.
WAŻNE DATY W HISTORII BLIZNEGO
Król Kazimierz Wielki założył osadę Brzozów w miejscu obecnej miejscowości Stara Wieś. Założył też osadę Domaradz. LOKACJA BLIZNEGO
Przywilej lokacyjny został podpisany przez króla Kazimierza Wielkiego na zamku w Sanoku nadając Falkowi z Krosna założenie na prawie magdeburskim (niemieckim) wsi w królewskim lesie Blyzne Śmierć Króla Kazimierza Wielkiego W imieniu króla węgierskiego Ludwika Andegaweńskiego rządy na Rusi Czerwonej i ziemi sanockiej objął książę Władysław Opolczyk Powołana na tron Polski Jadwiga Węgierska na powrót włączyła w skład Korony Polskiej wszystkie ziemie Rusi Czerwonej Wieś Brzozów uzyskała od biskupa Eryka z Winsen prawa miejskie Sołtys wsi Blizne Wołoch Leczko odsprzedał biskupowi przemyskiemu Maciejowi herbu Janina za 100 grzywien pierwszą wieś Blizne Król Władysław Jagiełło powierzył przywilej lokacyjny Dobiesławowi Socha z Siar i zadanie organizacji drugiej osady Blizne Biskup przemyski Maciej lokuje osadę Przysietnica Król Władysław Jagiełło oddał drugą część Bliznego biskupowi Maciejowi Janina za pożyczkę zaciągniętą na potrzeby bitwy z Zakonem Krzyżackim. Blizne II odsprzedał biskupom Zygmunt syn Ścibora z Oględowa
Wykupienie drugiej części Bliznego dało biskupowi przemyskiemu możliwość utworzenia klucza brzozowskiego. Założenie przez biskupa przemyskiego Janusza osady Nowy Domaradz Pierwsza wzmianka o istnieniu plebani i kościoła w Bliznem. Jednak istniejący do dziś drewniany kościół powstał powstał wcześniej około połowy XV wieku. Ściany prezbiterium i nawy pokryto polichromią. Południowa ściana prezbiterium mieściła częściowo do dziś zachowany cykl maryjny, a wschodnia sceny biblijne przedstawiające Hioba i śmierć Judasza. Najważniejszym elementem polichromii jest zajmująca całą północną ścianę scena Sądu Ostatecznego. Najlepiej zachował się cykl pasyjny na północnej ścianie prezbiterium. Dostawienie drewnianej wieży z tyłu kościoła. Wieża ta o konstrukcji słupowo-ramowej, wzmocniona licznymi zastrzałami i zwieńczona wydatną izbicą - powstała z powodu najazdu tatarskiego na ziemie sanockie w 1624 roku - miała służyć jako doskonały punkt obserwacyjny. W kościele dodano nowe polichromie w większości ufundowane przez miejscowych bogatszych chłopów. Znajdują się na południowej i zachodniej ścianie nawy, na parapecie chóru i na stropie. Dobudowano do kościoła z prawej strony obszerny babiniec i powiększono główne wejście. Przeprowadzono kompleksowy remont świątyni, który znacznie zmienił jej bryłę: rozebrano soboty, oszalowano gontem całe ściany zewnętrzne, powiększono i podwyższono zakrystię. Do południowej elewacji nawy dostawiono obszerną kruchtę, która osłoniła południowe wejście i powiększyła przestrzeń użytkową. Proboszcz ks. Stanisław Siuta rozpoczął działania w celu przeprowadzenia prac konserwatorskich konstrukcji drewnianego kościoła, którą ukończono 1967 roku. Prowadzono prace przy wyposażeniu ruchomym kościoła: przeprowadzono konserwację ambony (odsłonięto jej pierwotną kolorystykę), odnowione zostały ołtarze i znajdujące się w nich obrazy. Proboszcz ks. Stanisław Wawrzkowicz poddał konserwacji ołtarz główny z obrazem Wszystkich Świętych. Przeprowadzono konserwację lewego ołtarza bocznego z pierwszej ćwierci XVI wieku i figurę Madonny, datowaną na lata 1515-1520, wykonaną wg ryciny Albrechta Dűrera. Dokonano konserwacji prawego ołtarza bocznego i drewniana chrzcielnicę z 1720 roku z czaszą podtrzymywaną przez anioła. Kościół drewniany został umieszczony na Liście Światowego Dziedzictwa Naturalnego i Kulturalnego UNESCO po uznaniu wyjątkowych walorów historycznych i artystycznych tej świątyni.1359
1366
1370
1379
1387
1388
1402
1406
1413
1417
1425
1470
1549
1646
1649
1745
1811
1964
1992
1994
1995
2003
... c.d.n.